LII. Bulla Alexandri III in favorem ecclesiae Barcinonensis.

LII.

Bulla Alexandri III in favorem ecclesiae Barcinonensis (Vid. pág. 194.)

Ex arch. eccl. Barcin., lib. 1.°, Antiquit. fol. 19.

Alexander Episcopus Servus Servorum Dei venerabili Fratri Guillelmo, Barchinonensis ecclesiae Episcopo, eiusque successoribus canonice substituendis in perpetuum. In eminenti Apostolicae Sedis specula, divina disponente clementia, constituti, fratres nostros Episcopos, et illos praecipue, qui honestate atque bonis moribus pollere noscuntur, debemus ampliori caritatis affectu diligere, et commissas sibi ecclesias attentius confovere; ut tanto diligentius injunctum sibi ministerium peragere studeant, quanto se cognoverint apud Romanam ecclesiam maiorem gratiam invenisse. Ea propter, venerabilis in Christo Frater Guillelme Episcope, tuis justis postulationibus clementer annuimus, et ad exemplar praedecessoris nostri sanctae recordationis, Paschalis Papae praefatam ecclesiam, cui auctore Deo praeesse dinosceris, sub Beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti privilegio communimus. Statuentes ut quascumque possesiones, quaecumque bona eadem ecclesia in praesentiarum juste et canonice possidet, aut in futurum concessione Pontificum, largitione Regum vel Principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, praestante Domino, poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus exprimenda vocabulis. Quidquid infra subscriptos fines continetur, salvis aliarum ecclesiarum privilegiis, tibi tuisque successoribus episcopali jure regendum ac disponendum perpetuo maneat. Quod (abs dubio Qui)

(error de imprenta en la página 325, pone 225)

fines hiis terminis annotantur; scilicet a loco Ariae, ubi Sancti Martini de Arenariis ecclesia dicitur, et sicut a Monte Nigro transit ad aquam de Breda, et ascendit usque ad cacumen Montis signi, et a cacumine Montis signi sicut tendit ad collem Frumigii, inde per declivum montis de Tagamanent descendit per medium congustum ad Fagam ultra montanna castri de Galifa, et castrum de Petra per verticem Montis Serrati, et protendit per terminum Montis Bovini usque ad castrum de Charalt, et inde vadit ultra terminos de Pontibus per Barberan usque ad aliam, et a terminis Tamariti descendit in mare. Infra quos fines est castellum de Barberan cum suis pertinentiis, castellum super flumen Lubricati (río Llobregat), quod dicitur Perale, cum suis pertinentiis, castellum de Lauro cum suis pertinentiis, castellum de Ripis cum suis pertinentiis, castellum de Cigis (Sitges) cum suis pertinentiis, castellum de Granata cum suis pertinentiis, castellum de Bagneriis cum suis pertinentiis, castellum de Monte Mazello cum suis pertinentiis. In jure etiam praefatae ecclesiae confirmamus intra maris spatium insulas duas Maioricam et Minoricam, sicut antiquis temporibus eandem ecclesiam constat tenuisse. Ad haec addicimus ut castellum de Regumir et turres quae dicuntur Archidiaconales, cum portis duabus eiusdem civitatis: palatium episcopale cum turribus quae palatio Comitis contiguae videntur: redditus de foro et monetae in tua tuorumque successorum potestate ac dispositione permaneant, sicut praeteritis temporibus mansisse noscuntur. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatam ecclesiam temere perturbare, etc. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens contra eam etc. = Ego Alexander, Catholicae Ecclesiae Episcopus subscribo. = + Ego Hubaldus, Hostiensis Episcopus subscribo. = + Ego Bernardus, Portuensis et Sanctae Rufinae Episcopus subscribo. = + Ego Hubaldus, praesbyter et Cardinalis tit. Sanctae Crucis in Hierusalem subscribo. = + Ego Johannes, praesbyter Cardinalis Sanctorum Johannis et Pauli tit. Pamachii subscribo. = + Ego Jacintus, Diaconus Cardinalis Sanctae Mariae in Cosmydyn subscribo. = + Ego Arditio, Diaconus Cardinalis Sancti Theodori subscribo. = + Ego Cinthyus, Diaconus Cardinalis Sancti Adriani subscribo. = + Ego Hugo, Diaconus Cardinalis Sancti Eustachii juxta templum Agrippae subscribo. = + Ego Vitellus, Diaconus Cardinalis Sanctorum Sergii et Bachi subscribo. = Ego Boso, praesbiter Cardinalis Sanctae Pudentianae tit. Pastoris subscribo. = Datum Beneventi per manum Gerardi, Sanctae Romanae ecclesiae notarii VI. kalendas junii, indictione II., Incarnationis Dominicae anno M.C.LXIX. pontificatus vero Domini Alexandri Papae III. anno X.

XXI. Alexandri III rescriptum ad Guillermum Petri, Episcopum Illerdensem

XXI.

Alexandri III rescriptum ad Guillermum Petri, Episcopum Illerdensem super libertate sepulturae et ecclesiarum fratrum Templariorum. (Vid. pág. 115.)

Ex arch. eccl. Rotens.

Alexander Episcopus servus servorum Dei. Venerabili fratri G. Hylerdensi Episcopo salutem et apostolicam benedictionem. Ex relacione fratrum ospitalis Jherosolimitani nobis innotuit, quod cum quidam frater ipsorum, M. nomine, de praesenti vita migrasset, tu eum in eorum cimiterio sepeliri prohibuisti. Unde quoniam indecens est et honestati contrarium, fraternitati tuae per apostolica scripta mandamus, quatinus, si ita est, praedictum M. qui (espacio largo) infra murum servatur reconditus, et alios fratres qui crucem susceperunt, et professionem fecerunt, cum eos contigerit de hac luce subduci, in cimiterio suo libere de coetero sepeliri permittas, ita quod nullum ulterius scandalum, injuriam ex hoc patiantur. Preterea nobis de tua fraternitate graviter conquaeruntur asserentes quod eis ecclesiam de villa Rateria, quam tua discrecio ipsis contulerat, et, ut aiunt, scripto proprio confirmarat, absque judicio et causa racionabili abstulisti. Quia igitur ipsos fratres pro religione et piis operibus, quibus devote intendunt, nos convenit diligere, et suam eis justitiam conservare, nichilominus tibi praesentium auctoritate mandamus, ut si ita est, sicut nobis proponunt, ipsam eandem ecclesiam eis sine molestia et contradicione restituas, et libere ac quiete dimittas. Quod si nolueris nostro super hoc mandato parere, nos pretermittere non poterimus, quin ex nostri officio debito praedictis fratribus, sicut dignum fuerit, assistamus. Datum Senone VII. kalendas februarii.

XIX. Arnaldi de Perexens Episcopi Urgellensis de rebus Celsonensis ecclesiae ad Alexandrum Papam III epistola data anno circiter MCLXXIV.

XIX. 

Arnaldi de Perexens Episcopi Urgellensis de rebus Celsonensis ecclesiae ad Alexandrum Papam III epistola data anno circiter MCLXXIV. (Vid. pág. 30). 

Ex arch. Eccl. Urgell. 

Sanctissimo Patri et Domino A. Dei gratia Summo Pontifici et universali Papae A. eadem gratia Urgellensis Episcopus salutem et debitam reverentiam et obedientiam. Grates quas possumus et si non possumus quas debemus sacrae Paternitati vestrae referimus quoniam per litteras suas nobis mandavit, quod Celsonae Preposito nulla indulserat quae contra ecclesiam nobis comissam existere crederet, et si eius suggestione deceptus aliqua fecerat per nos certificatus libenter eadem in irritum revocaret. Noverit itaque vestra majestas dictam Celsonae ecclesiam tam predecessorum nostrorum quam nostri spetialem ac propriam cameram semper extitisse, ita quod bonis episcopalibus fuit ditata et in proprio alodio nostro hedificata et adhuc est sita et a predecessoribus nostris fuit ordinata et in eadem prepositus ab eisdem semper electus et substitutus et ita censuale quod quolibet anno sex modios annonae et quaedam alia (pone al ia) nobis persolvere tenetur. Quae nobis reddere cum contenderet, et quasdam ecclesias et alia bona quae a predecessoribus nostris habuerat non recognoscendo possideret, et super hiis Prepositus ante presentiam bonae memoriae Hugonis Venerabilis Terraconae Archiepiscopi fuisset vocatus, antequam controversia per judicium vel composicionem fuisset terminata, dictus Venerabilis Archiepiscopus de medio sublatus fuit. Verum nos audientes quod vestra sancta discrecio Dominum Jacobum Venerabilem Cardinalem ad partes nostras delegaret eius presentiam adientes super predictis fuimus conquaesti, et quod non potuit terminari in eius transitu, in eius reversione et consilio quod Ilerdae celebravit sperabamus posse perfici. Sed predictus Prepositus nolens eadem ad lucem venire vos tantum Dominum et Patrem circumvenire et quaedam falsa suggere ausu nimis temerario presumpsit, affirmans transactionem a venerabili prefato Archiepiscopo inter nos et ipsum fuisse factam, et sic privilegium a vobis impetravit, illam in eodem confirmari faciens. Quod scriptum pocius est credendum ab eodem Preposito falso fuisse compositum, quam a tanto viro nobis ignorantibus ipsi esse indultum. Testamur enim Deum etiam sub oficii nostri periculo quod numquam illud scriptum videramus donec nuper cum a vestra presentia venit illud nobis ostendit. Quod parati sumus cum maiori parte Capituli nostri facere fidem prestito etiam corporali sacramento quod nec assensu nostro fuit compositum, nec a nobis visum nec unquam confirmatum, vel auditum, usque dum pse (ipse?) nuper prout diximus venit. Quare humiliter petimus ut eius tanta presumptio et audatia ita corrigatur, et nobis tale justitiae complementum exhibeatur ut ipse de tanto excessu peniteat et coeteri terreantur similia perpetrare, et nos justitiae patronum nos invenisse gaudeamus. Preterea cum ad conquestionem nostram sepe dicto Terrachonae Archiepiscopo dederitis in mandatis, quatinus si Ilerdae Episcopus privilegium a vobis impetrasset in quo quasdam possesiones quas ad se pertinere affirmabat, et alias de quibus controversia erat fecerit inscribi, illud privilegium vestrae remitteret paternitati, et per alias litteras eidem Archiepiscopo perceptis ut causam quae inter nos et predictum Episcopum super quibusdam ecclesiis Urgellensis et Palariensis comitatuum, Rotensis quoque ecclesia et ecclesiis de tota Riparcurcia (Ripacurcia, Ribagorza, Ribagorça) vertebatur audiret et debito fine decideret, et ad vestrum mandatum cum jam super predictis testes recepisset et morte preveniente sententiam dare non potuerit. Rogamus omnimodis clementiam vestram ut presidenti Terraconae Archiepiscopo qui illas testificationes pre manibus habet, precipiatis ut secundum allegata et testificata sententiam infra XXX dies utraque parte ascita ex quo vestras litteras receperit, proferat: alias easdem allegationes et testificationes sub sigillo suo clausas vestrae sanctae discretioni remittat tam nobis quam Ilerdae Episcopo diem assignans quo vestro nos presentemus sancto conspectui. Ad haec omnifarie deprecamur quatinus reliquas petitiones quas Magister R. de Tolosa Domini Jacobi clericus et in Christo dilectus filius noster et vestrae magestati et vestris devotissimus ac fidelis ex parte nostra vobis porrexerit audire et exaudire velitis. Visitationem vero quam nostra parvitas vestrae magnitudini in signum devotionis transmittit recipere dignemini, non quantum sit quod offerimus sed ex quanta devotione procedat perpendentes...

Valeat sacra vestra maiestas et vobis in nostra justicia adesse dignetur. 

XXXVIII. Bernardi abbatis Cardonensis ad Alexandrum papam III. epistola, data post annum MCLXXV. (1175)

XXXVIII. 

Bernardi abbatis Cardonensis ad Alexandrum papam III. epistola, data post annum MCLXXV. (1175) (V. pág. 205.) 

Ex eod. arch. 

Noscat sanctitas vestra, Pater Sanctissime, quod quaedam ecclesiae sunt in confinibus Cardonae, spectantes adiudicari ecclesiae Sancti Vincentii de Cardona, quae chrisma et oleum sanctum in ecclesia Sancti Vincentii suscipiunt, nec usque ad tempora ista clerici praefatarum ecclesiarum ad synodum Urgellensem ierunt. Suplico ergo sanctitati vestrae ego Bernardus abbas de Cardona, ut episcopo Urgellensi districtius praecipiatis, quod in aliquo ecclesiis de Clariana, de Begursio, et de Matamargo in synodis, nec in aliis gravare praesumat. Item insinuo vobis, quod a morte domini nostri Raimundi Fulconis (1: Qui ann. 1175 occisus est. ), felicis recordationis, tanta est guerra inter homines de Cardona, et traditores qui eum interfecerunt, quod nullus de Cardona potest exire, nisi armatâ manu. Unde cum me ad synodum Urgellensem oporteat ire, mihi insidiae a iam dictis proditoribus parantur, ut capiant me, vel interficiant. Suplico ergo Sanctitati vestrae, ut episcopo Urgellensi districtius praecipiatis, quod quamdiu guerra ista duret, me ad synodum suum minime venire compellat: nullo enim modo in itinere possum vitare ego, vel aliquis Cardonensium clericorum, discrimen mortis, vel carceris.