Mostrando entradas con la etiqueta MCXCIV. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta MCXCIV. Mostrar todas las entradas

domingo, 22 de enero de 2023

XXVIII. Litterae Episcoporum Turiasonensis, Oxomensis et Calagurritani mittentium Romano Pontifici

XXVIII.

Litterae Episcoporum Turiasonensis, Oxomensis et Calagurritani mittentium Romano Pontifici actitata in controversia ecclesiarum Oscensis et Illerdensis: an. MCXCIV. (1194) (Vid. pág. 126.)

Ex arch. eccl. Rotens.

Sanctissimo Patri et Domino C. Dei gratia sanctae et universalis ecclesiae Pontifici, J. Tirasonae, M. Oxomae, G. Gallagurrae (Calahorra) Dei munere Episcopi salutem et debitae subiectionis famulatum. Placuit sanctitati vestrae causam quae inter Oscensem ex una parte ecclesiam et Hilerdensem ex altera vertebatur super ecclesias scilicet de Barbastro et Belsa et Gestau et Alkezar cum pertinenciis earum nobis per litteras vestras committere decidendam, quarum litterarum transcriptum verbo ad verbum sigillis nostris munitum, et etiam transcripta privilegiorum et instrumentorum Ilerdensis ecclesiae ad causam istam faciencium, quorum vetustatem et auctoritatem commendamus per Ilerdensem Episcopum venerabilem fratrem nostrum Gombaldum vestrae paternitati digne duximus transmitenda, qualiter in ipsa causa processimus intimantes. Partibus siquidem a nobis legitime citatis, et ante praesentiam nostram constitutis a Garsia, Camerario Oscensis ecclesiae in causa ista constituto, ab Oscensi Episcopo procuratore fuit propositum nos in supra dictae causae cognicione minime debere procedere, tum quia ante citationem a nobis factam Oscensis Episcopus nuncium suum super hoc negotio ad vestrae pedes sanctitatis ut dicebat premiserat, tum quia litteras comissionis per falsi suggestionem impetratas fuisse asserebat. Quae cum incontinenti procurator Oscensis probare non posset legitimis induciis super his ad quaerendos testes sibi datis, diem et locum sub peremptorio assignavimus ut nobis tunc plena fides ab Oscensi procuratore fieret super his quae ab eo fuerant allegata. Cum autem die assignata instantibus quibusdam maximis negotiis duo nostrum convenire nequiverimus, tercio veniente Episcopus affuit Ilerdensis et Archidiaconus quidam Oscensis ecclesiae F. nomine qui coniudici nostro ibidem invento litteras sui Episcopi nobis tribus missas presentavit, in quibus continebatur quod quicquid in causa supra dicta ipse Archidiaconus ageret, ratum et firmum ab Oscensi Episcopo haberetur. Cumque die illa propter absenciam duorum nostrum nichil agi potuisset, inter nos postea comunicato consilio aliam diem partibus assignavimus, Oscensi ecclesiae et Episcopo sub peremptorio iniungentes ut vel testes super duobus praefatis capitulis, ad quae probanda jam alias indulseramus inducias, si quos haberent, producerent, vel Ilerdensi Episcopo sine qualibet occasione responsuri advenirent. Cum vero die assignata convenissemus, Ilerdensi Episcopo ante nostram presentiam constituto, supra dictus F. Oscensis ecclesiae Archidiaconus qui prenominatas litteras sui Episcopi sicut diximus uni nostrum optulerat varians et vacillans, nec dicebat se non ad hanc diem sed ad proximam preteritam tantum constitutum fuisse procuratorem, nec asserebat se non habere mandatum defendendi sed excusandi tantum sui Episcopi absentiam. Tandem cum ab Ilerdensi Episcopo de absentia per contumaciam Oscensis Episcopus argueretur, eo quod nec venisset nec sufficientem responsalem missiset, prenominatus Archidiaconus F. adiunxit se ad totius causae defensionem subeundam mandatum sui Episcopi habere. Unde cum interrogatus fuisset a nobis an probare paratus esset id ad quod probandum ecclesia sua sub peremptorio citata fuerat, se inparatum dicens, aliam ad producendos testes super hoc eodem petiit dilacionem. Quia ergo supra dictus F. Oscensis ecclesiae Archidiaconus visus est nobis diffugia et occasiones petere, item quia Episcopum Oscensem ad curiam Romanam iter arripuisse didisceramus, licet de jure aliter procedere deberemus, vobis et Sedi Apostolicae deferentes totam causam cum his quae sub nobis hucusque fuerant actitata vestrae sanctitatis examini dignum duximus referendam. Sane cum Dominus Ilerdensis conquaereretur se a nobis gravatum esse, eo quod in causa sua contra Dominum Oscensem minime procedebamus adiecit quosdam ex testibus suis senes esse et valitudinarios, de quorum morte plurimum timebatur. Nos quoque habito consilio virorum prudentum ad recipiendos testes, si qui essent senes et valitudinarii, diem sibi assignavimus quorum attestaciones sub sigillis nostris clausae et a nobis fideliter servabuntur, et vobis tantum vel cui vos preceperitis earum copiam faciemus. Vestrae igitur sanctitati supplicamus attencius quatinus Ilerdensi ecclesiae in justitia sua dignemini providere. Data Tutelae pridie kalendas decembris anno Incarnationis Domini M.C.LXXXX.IIII. (1194)

domingo, 18 de diciembre de 2022

VI. Fundatio cujusdam cappellaniae in monasterio Villaebertrandi ab Ildephonso Rege Aragonum an. MCXCIV. (1195)

VI.

Fundatio cujusdam cappellaniae in monasterio Villaebertrandi ab Ildephonso Rege Aragonum an. MCXCIV. (1195) (Vid. pág. 32). 

Ex arch. in eccl. Colleg. Villaebertrandi. 

Tam presentibus quam futuris notum fieri volumus et manifestum, quod nos Ildefonsus Dei gratia Rex Aragonum, Comes Barchinonae et Marchio Provintia; statuimus perpetuo in monasterio Villaebertrandi quemdam presbiterum qui cotidie pro salute animae nostrae et nostrorum predecessorum missam spetialiter celebret in altare Sancti Petri, et cetera divina misteria in eadem ecclesia. 

Ad quem siquidem presbiterum tenendum in perpetuum damus, laudamus, concedimus et cum hac presenti scriptura tradimus Abbati totique conventui praedicti monasterii praesenti et futuro in parrochiae de Lagusteria (Llagostera) unum hominem Tomem nomine, et in parrochia Sancti Stephani de Calidis (Caldes) Guillermum Sicfredi, et Guillermum Beniamin (Benjamín, ben Jamín, Iamín y variantes hebreas y árabes) cum mansis eorum et cum facultatibus et possesionibus suis mobilibus et inmobilibus (se lee inmmobilibus) hoc modo videlicet quod de cetero exempli, dimissi et liberati ex toto a potestate et proprietate nostra atque nostrorum fiant et efficiantur proprii et solidi homines jam dicti monasterii et Abbatis tociusque eiusdem loci conventus ipsi et qui eis in dictis capitibus mansis eorum succederent et serviant et faciant sepe dicto monasterio et Abbati atque conventui quecumque nobis et nostris facere habent et facere tenentur, nec amplius nobis aut nostris quicquam servitii debiti sive indebiti facere teneantur. Praedictos autem homines cum mansis et universis rebus eorum mobilibus et immobilibus per proprium et franchum alodium damus atque concedimus praenominato monasterio et Abbati totique conventui eiusdem in perpetuum sine aliqua retentione, sicut melius et salubrius dici et intelligi potest, ad bonum et profectum eiusdem monasterii et Abbatis tociusque conventus; ita tamen quod non liceat eis huiusmodi donationem quam pro tenendo sacerdote stabilimus, vendere, impignorare, afeudare sive aliquo modo alienare, set in perpetuum constet ad servicium praelibati monasterii, sicut dictum est, nulla obstante causa aliquo tempore. Datum Gerundae per manum Johannis Beraxensis mense novembris sub anno ab Incarnato Domino MCXCIIII (1194). 

Signum + Ildefonsi Regis Aragonum, Comitis Barchinonae, et Marchio Provintiae. = Sig+num Dalmacii de Palaciolo. = Sig+num Guillermi de Granata. = Sig+num Arnaldi de Sadaone. = Sig+num Raimundi per Dei gratiam Gerundensis Episcopi. = Sig+num Johannis Beraxensis Domini Regis notarii qui hanc cartam scripsit mense et anno prefixo cum litteris supra positis in XIIII linea ubi dicitur afeudare

viernes, 5 de agosto de 2022

Celestini Papae III. breve pro ecclesia Manresensi, anno M.C.XCIV.

XI. 

Celestini Papae III. breve pro ecclesia Manresensi, anno M.C.XCIV. (V. pág. 175.) 

Ex autogr. in arch. eiusd. eccl. 

Celestinus episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis conventui canonicorum regularium Minorisen. ecclesiae, salutem, et apostolicam benedictionem. Sicut antecessor noster papa Celestinus (II) instituit, cum praeficiendus est aliquis in rectorem ecclesiae, primum est de ipso gremio ad haec idoneus requirendus; qui si forte inventus non fuerit, tunch alter de altera ecclesia eligatur, ne in aliena stipendia alter obrepat, et emeritis peregrini seu extranei praeferantur, sed unusquisque habeat fructum suae militiae in ecclesia illa in qua suam transegit etatem. Quocirca vestris praecibus inclinati, praesenti paginâ, sine lesione tamen alienae iustitiae, prohibemus, ne quis de aliena ecclesia in abbatem vel priorem vestrum praeficiatur, quamdiu in collegio vestrae ecclesiae ad hoc idoneus invenitur. Et quia secundum legem divinam non est arandum simul in bove et asino, idest, homines diversae professionis, secundum expositionem Hispalensis concilii, cui beatus Isidorus interfuit, simul sociandi non sunt, cum coherere et coniungi non possint, quibus et studia sunt, et vota diversa; praesenti similiter auctoritate statuimus, ut cum sitis canonici regulares, vobis nullus praeficiatur, nisi vitam iam professus fuerit regularem. Decernimus ergo ut nulli &c. Si quis &c. Dat. Romae apud S. Petrum XVII. Kal. Decembris, pontificatus nostri anno quarto.