XII.
Pus lo gens terminis floritz
S' espandis jauzions et gais,
M' es vengut en cor que m' eslais
De far un novel sirventes
On sapchon li Araguones
Qu' ab mal agur,
D' aquo sion ben tug segur,
Sai venc lo reys dont es aunitz
E siei soudadier loguaditz.
Sos bas paratges sobreyssitz
Sai que fenira coma lais,
E s tornara lai don es trais
A Meillau et en Carlades;
Quan quecx n' aura son dreg conques,
An s' en ves Sur;
Greu er que en mar no 'l debur
L' aura, quar tant es pauc arditz,
Flacx e vans e sojornaditz.
Proensa pert dont es issitz,
Que son frair Sancho prezon mais,
Qu' el non a suenh mas que s' engrais
E beua per Rossilhones,
On fo dezeretatz Jaufres,
Qu' a Vilamur
E 'n Tolza 'l tenon per perjur
Tuit cill ab cui s' era plevitz,
Quar los a per paor gequitz.
Lo reys cui es Castrassoritz
E ten de Toleda 'l palais
Lau que mostre de sos essais
Say al fill del Barsalones,
Quar per dreg sos malvatz hom es;
Del rey tafur
Mais am sa cort e son atur,
Non fauc selha don fui trahitz
Lo jorn qu' el fon per mi servitz.
Lo bos reys Gartsia Ramitz
Cobrera, quan vida 'l sofrais,
Aragon qu' el monges l' estrais;
E 'l bos reys navars, cui dreitz es,
Cobrara ab sos Alanes,
Sol s' i atur:
Qu' aitan cum aurs val mais d' azur,
Val mil tans et es plus complitz
Sos pretz que del rey apostitz.
Per selha de cui es maritz,
Per la bona reina m lais;
E des que m dis so don m' apais,
Berenguier de Bezaudunes
Li retraissera, s' il plagues;
Mas tot rencur
Sos malvatz faigz que son tafur,
Quar per el fo mortz e trahitz,
Don es sos linhatges aunitz.
Mout trahic lag l' emperairitz
Com fals reys perjurs e savais,
Quan pres a quintals et a fais
L' aver que Manuels trames,
E det l' a son frair' En Jacmes;
Pueys ab cor dur,
Quan n' ac pres lo vert e 'l madur,
El ne menet per mar marritz
La domna e 'ls Grecx qu' el ac trahitz.
Bertrand de Born.
