Mostrando entradas con la etiqueta auzelets. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta auzelets. Mostrar todas las entradas

domingo, 10 de diciembre de 2023

Guillaume Anelier de Toulouse. Ara farai, sitot no m platz

Guillaume Anelier de Toulouse.


Ara farai, sitot no m platz

Chantar verses ni chansos,

Sirventes en est son joyos,

E sai qu' en seray blasmatz;

Mas del Senhor suy servire

Que per nos suferc martir

Et en crotz denhet morir,

Per qu' ieu no m tem de ver dire.


Quar vey quel temps s' es camjatz

E 'ls auzelets de lurs sos,

E paratges que chai jos,

E vilas coutz son prezatz

Clercx e Frances cuy azire;

Qu' ieu per ver lur vey dregz delir,

E merces e pretz veuzir;

Dieus m' en do so qu' ieu 'n dezire.


Tant es grans lur cobeytatz

Que dreytura n' es al jos,

Et engans e tracios

Es dreitz per elhs apellatz:

Don pretz, dos, solatz e rire

Franh, e vezem car tenir

Los malvatz, que ges servir

Non podon Dieu, ni ver dire.


Per qu' ieu suy al cor iratz,

Quar aissi s pert ad estros,

Per sofracha d' omes bos,

Aquest segles ves totz latz;

Qu' ieu vey qu' hom met en azire

Drechura per fals mentir,

E 'l tort ans qu' el drech escrir,

E 'l mals enans qu' el bes dire.


Joglars ben son dezamatz,

La flors dels valens baros,

Cuy cortz, domneyars e dos

Plazion, joys e solatz;

Qu' er si re als voletz dire

Vos pessaran d' escarnir,

Quar ja no 'ls pot abellir

Qu' aver; aver lur tolh rire.


Lo valens coms, sens fench dire,

Mante pretz e s fa grazir

D' Astarac, e 'l platz servir

E donar e joy e rire.


Guillaume Anelier de Toulouse. Ara farai, sitot no m platz

Guillaume Anelier de Toulouse.


Ara farai, sitot no m platz

Chantar verses ni chansos,

Sirventes en est son joyos,

E sai qu' en seray blasmatz;

Mas del Senhor suy servire

Que per nos suferc martir

Et en crotz denhet morir,

Per qu' ieu no m tem de ver dire.


Quar vey quel temps s' es camjatz

E 'ls auzelets de lurs sos,

E paratges que chai jos,

E vilas coutz son prezatz

Clercx e Frances cuy azire;

Qu' ieu per ver lur vey dregz delir,

E merces e pretz veuzir;

Dieus m' en do so qu' ieu 'n dezire.


Tant es grans lur cobeytatz

Que dreytura n' es al jos,

Et engans e tracios

Es dreitz per elhs apellatz:

Don pretz, dos, solatz e rire

Franh, e vezem car tenir

Los malvatz, que ges servir

Non podon Dieu, ni ver dire.


Per qu' ieu suy al cor iratz,

Quar aissi s pert ad estros,

Per sofracha d' omes bos,

Aquest segles ves totz latz;

Qu' ieu vey qu' hom met en azire

Drechura per fals mentir,

E 'l tort ans qu' el drech escrir,

E 'l mals enans qu' el bes dire.


Joglars ben son dezamatz,

La flors dels valens baros,

Cuy cortz, domneyars e dos

Plazion, joys e solatz;

Qu' er si re als voletz dire

Vos pessaran d' escarnir,

Quar ja no 'ls pot abellir

Qu' aver; aver lur tolh rire.


Lo valens coms, sens fench dire,

Mante pretz e s fa grazir

D' Astarac, e 'l platz servir

E donar e joy e rire.